ερεικόεις

ἐρεικόεις, -εσσα, -εν και ἐρεικοῡς, -οῡσσα, -οῡν (Α) [ερείκη]

(για τόπο) ο γεμάτος με ρείκια, ο τόπος που φυτρώνουν πολλά ρείκια

και τοπων. Ἐρεικοῡς λόφος.